ناسا فعلا برنامه سفر سرنشین‌دار به مریخ را برای دهه ۲۰۳۰ زمان‌بندی کرده است. همان‌طور که در بخش قبل هم گفته شد، مریخ فاقد جو مناسب، میدان مغناطیسی و لایه‌ی اوزون است. این سه شاخصه روی زمین برایمان زندگی راحتی را به ارمغان آورده‌اند؛ بنابراین فضانوردها روی مریخ در معرض پرتوهای سرطان‌زا قرار خواهند گرفت و سرمای مهلک و کشنده را هم باید به این مشکلات اضافه کرد. زندگی روی مریخ در فضاهای سربسته خواهد گذشت مگر اینکه با تجهیزات کامل از آن فضاها خارج شوید. سیاره فراخورشیدی یا اگزوپلنت سیاره‌‌ای است که دور ستاره‌ای به جز خورشید گردش می‌کند. تا کنون حدود ۵ هزار اگزوپلنت شناسایی شده اما در ماه اکتبر شواهد اولیه نخستین اگزوپلنت خارج از کهکشان راه شیری توسط رصد خانه چاندرا ناسا رصد شد.
پیش از برخورد نهایی یک دوربین از فضاپیما جدا شده و از ماموریت فیلمبرداری خواهد کرد. شرکت‌های ویرجین گلکتیک و بلو اوریجین در سال ۲۰۲۱ نخستین پرتاب‌های سرنشین‌دار خود را با موفقیت به مدار زمین انجام دادند تا راه برای سفرهای فضایی توریستی هموار شود. این پرواز از آنجایی اهمیت دارد که جو مریخ تنها ۱ درصد زمین (در سطح دریا) تراکم دارد و فوق‌العاده رقیق است. در نتیجه پرواز در نزدیکی سطح مریخ، شبیه پرواز در ارتفاع چند کیلومتری زمین است و نیروی لازم برای غلبه بر گرانش بسیار سخت فراهم می‌شود. ۲۰۲۱ از انجام سفرهای توریستی فضایی گرفته تا ورود به قلمروی خورشید، سالی فوق‌العاده برای اکتشافات فضایی بود. به لطف مجموعه‌ای از ماموریت‌های فضایی و ابزارهای پیشرفته، اخترشناسان به مرزهای جدیدی قدم نهاده‌اند که پیش از این سابقه نداشته است.
این قمرها از سنگ‌های کربنی همراه با یخ تشکیل شده‌اند که ممکن است نتیجه برخورد سیارک‌ها باشند. کیوریاستی از دو گِل‌سنگ کهن (نوعی سنگ رسوبی حاوی رس) از بستر رودخانه‌ای خشک نمونه‌برداری کرد که قدمتش به حدود ۳٫۵ میلیارد سال پیش برمی‌گردد و هر دو ۴۰۰ متر از یکدیگر فاصله دارند. پژوهشگران با بررسی این دو نمونه متوجه شدند یکی از رگه‌ها، تنها حاوی نیمی از مواد معدنی رسی پیش‌بینی‌پذیر است. رگه دیگر حاوی مقادیر بیشتری اکسید آهن بود که عامل رنگ سرخ مریخ است. در بستر این دهانه‌ها شواهدی از وجود جریان‌های آب در گذشته دیده می‌شود که به‌مرور زمان ته‌نشین شده‌اند. طبق تخمین‌ها، عمق کانال‌ها منطبق با اقیانوس‌های مریخ در چهار میلیارد سال پیش هستند.
درحالیکه بررسی فضای بیرونی، بیشتر بدست ستاره‌شناسان و با تلسکوپ انجام می‌شود اکتشاف فیزیکی فضای بیرونی، هم با کاوشگر فضایی بدون سرنشین و هم با سرنشین انجام می‌شود. دنباله‌دار «برناردینلی-برنشتاین» چند سال قبل رصد شده بود اما ماهیت آن امسال رسما تایید شد. این دنباله‌دار غول پیکر با عرض ۱۵۰ کیلومتری ۱۵۰۰ برابر نمونه‌های معمولی است و در فاصله ۲۰ واحد نجومی با ما قرار دارد اما با سرعت در حال نزدیک شدن به سامانه خورشیدی است. کاوشگر ناسا به تنهایی عازم مریخ نشده و یک هلیکوپتر ۱.۸ کیلوگرمی به نام «اینجنیوتی» یا نبوغ هم آنرا همراهی می‌کند. مدت کوتاهی پس از فرود روی مریخ این هلیکوپتر چند پرواز کوتاه را انجام داد تا با انجام یک ماموریت انقلابی اولین ابزاری نام بگیرد که روی مریخ به پرواز درآمده است. چشم تیز بین جیمز وب که به افتخار دومین مدیر ناسا و رهبر پروژه آپولو نامگذاری شده، آینه ۶.۵ متری از جنس بریلیم با روکش طلا است که از ۱۸ قطعه مجزا تشکیل شده است.
بودجه این آژانس فضایی در سال ۲۰۱۳ از ۵۸۷ میلیون دلار به ۳۶۱ میلیون دلار رسید. پس از آن از این بودجه هم کاسته شد و در سال ۲۰۱۴ این بودجه به شدت تقلیل پیدا کرد و به ۲۲۸ میلیون دلار رسید و در سال ۲۰۱۵ هم به ۱۸۹ میلیون دلار رسید. بودجه ناسا پس از اندکی افزایش در سال ۲۰۱۶، در سال ۲۰۱۷ دوباره به ۵۰۳ میلیون دلار افزایش پیدا کرد. اما مدارگرد و دو مریخ‌نورد این ماموریت، مدتی پس از پرتاب دچار نقص فنی شدند، دوباره وارد زمین شده و در آب‌های اقیانوس آرام در نزدیکی کشورهای شیلی و بولیوی متلاشی شدند. این اولویت‌ها شامل توسعه مداوم سامانه پرتاب فضایی، اوریون، دروازه قمری و سایر عناصر مهم ماموریت بودند. این لایحه همچنین به ناسا دستور داد تا ماموریت تغییر مسیر سیارک را به نفع چیزی مقرون به صرفه‌تر لغو کند.
کیمبرلی آرکاند، دانشمند فناوری نوظهور و تجسم مرکز اشعه ایکس چاندرا، می‌گوید از اینکه اجرام آسمانی را این‌گونه به زمین می‌آورند هیجان‌زده است. کاربران می‌توانند از طریق گوشی هوشمند خود و واقعیت افزوده اکتشافات چاندرا را ببینند و بدین‌ترتیب، تجربه شگفت‌انگیزی را به دست می‌آورند. پرتاب روز چهارشنبه ۵ ژوئن ۲۰۲۴ سومین تلاش با فضانوردان از اوایل ماه گذشته بود که پس از مجموعه‌ای از مشکلات مرتبط با موشک که آخرین آن چند روز پیش بود انجام شد. این دو کاپیتان بازنشسته نیروی دریایی، که قبلا در ایستگاه بین‌المللی فضایی نیز بوده‌اند، بارها پیش از پرتاب تأکید کردند که به توانایی بوئینگ برای انجام این پرواز اعتماد کامل دارند. شرکت آمریکایی بوئینگ برای نخستین بار فضانوردان را به فضا برد و با تأخیری که ناشی از مشکلات متعددی بود، سرانجام به عنوان دومین فضاپیمای ناسا به «اسپیس ایکس» پیوست. اما فعلا همه اینها در حد گمانه‌زنی است و تنها زمانی به پاسخ مشخص خواهیم رسید که ماموریت‌ها آینده در مریخ برخی از این چاله‌ها را از نزدیک بررسی و کاوش کنند.
در این پروژه جف بزوس، دومین فرد ثروتمند دنیا و مالک بلو اوریجین همراه با بردارش و دو نفر دیگر با راکت نیوشپرد تا ارتفاع ۱۰۷ کیلومتری اوج گرفت که ۷ کیلومتر فراتر از مرز فضا محسوب می‌شود. بلو اوریجین در دومین سفر فضایی خود «ویلیام شتنر» بازیگر سریال «استار ترک» را روانه فضا کرد و طی سومین سفر در آذر ماه نیز یک گروه شش نفره شامل ۴ مشتری را با نیوشپرد به مدار زمین برد. در این سال کاوشگرهای «امل» امارات، مدارگرد و مریخ‌نورد «تیان‌وِن-۱» چین و «پِرسیویرَنس» ناسا برای تحقیقات گسترده به این سیاره رسیدند. همچنین می‌توان از آن برای تهیه سوخت فضاپیماهایی استفاده کرد که به مریخ یا مقاصد دوردست دیگر می‌روند. دانشمندان می‌گویند که سطحی که در این نقطه همیشه در تاریکی قرار دارد بسیار پهناور است و ممکن است حاوی منابع یخ آب باشد. به این ترتیب، هند به باشگاه کشورهای نخبه‌ای پیوست که توانسته‌اند روی ماه فرود نرم داشته باشند – ایالات متحده آمریکا، اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی سابق و چین.
ارتفاع کوه المپوس مانس به ۲۷ کیلومتر می‌رسد که تقریباً سه برابر ارتفاع کوه اورست است. عمق دره مارینریس مریخ هفت کیلومتر است و وسعت آن از شرق به غرب به ۴۰۰۰ کیلومتر می‌رسد که تقریباً برابر با عرض استرالیا است. قطر مریخ برابر با نیمی از قطر زمین و مساحت سطح آن هم اندکی از مساحت خشکی‌های زمین کمتر است. حجم آن ۱۵ درصد حجم زمین و جرم آن تقریباً ۱۱ درصد جرم زمین است؛ درنتیجه گرانش مریخ، ۳۸ درصد از گرانش زمین است. بنابراین شخصی با وزن ۱۰۰ کیلوگرم روی زمین در مریخ ۶۲ کیلوگرم خوهد بود اما جرم او در زمین و مریخ یکسان است. تصویر مفهومی هنرمند از سحابی خورشیدی، ابری از گاز و غبار که سیاره‌های منظومه شمسی در میان آن شکل گرفتند.
نام قمرهای مریخ برگرفته از پسران اسطوره آرس، همتای یونانی مارس، خدای رومی هستند. فوبوس به معنی ترس یا وحشت (فوبیا) و دیموس به معنی گریز (فرار پس از مغلوب شدن) است. با این حال، تا سال ۲۰۱۹، ناسا مجبور شد اولویت‌ها و اهداف بلندمدت خود را مورد ارزیابی مجدد قرار دهد، زیرا دولت ترامپ برنامه جدیدی را افتتاح کرد. جدول‌های زمانی نیز به‌روزرسانی شد و مأموریت‌ها به مریخ برای اوایل دهه ۲۰۳۰ برنامه‌ریزی شد. در این پروژه محققان به طور مرتب واکنش خدمه را به موقعیت‌های استرس‌زا (نظیر محدودیت در دسترسی به آب یا خرابی تجهیزات) آزمایش می‌کنند.
طولانی‌ترین مدت اقامت انسان در فضا، ۴۳۸ روز است که والری پلیاکف به ثبت رسانده است. طولانی‌ترین زمان سپری شده خارج از کمربند محافظتی وان آلن زمین، حدود ۱۲ روز است که به فرود آپولو ۱۷ روی ماه بازمی‌گردد. این مدت در مقایسه با سفر ۱۱۰۰ روزه ناسا در دهه آینده بسیار کوتاه است.
