آفتاب نیوز :
از تیمی که باعث خوشحالی مردم ایران شد، والیبال ایران زنگ خطری برای سایر رقبا در سطح جهانی شده است تا سهمیه بازی های المپیک 2024 پاریس در شرایط فعلی تقریبا غیرممکن به نظر برسد. سقوط آزاد والیبال ایران از دو سال پیش و پس از تصمیم جنجالی محمدرضا داورزونی، رئیس فدراسیون آغاز شد. جایی که بعد از 11 سال تصمیم گرفت با مربی ایرانی هدایت تیم ملی والیبال ایران را برعهده بگیرد.
اگرچه رسانه های آن زمان به داور درباره عواقب چنین تصمیمی هشدار می دادند، اما آقای رایس که فکر می کرد چرخ زندگی همیشه مطابق میل او می چرخد، بیش از آنکه بیشترین سهم را در شکست بازی داشته باشد، از این تصمیم حمایت کرد. شکست. والیبالیست های این روزهای ایران. بهروزی عطایی در شرایطی سرمربی ایران شد که بازیکنان تیم ملی با ساختار و فرمی که مربیان خارجی قبل از او ایجاد کرده بودند توانستند در یکی دو مسابقه بدرخشند و جایگاهی پیدا کنند اما کم کم وقتش رسید. بهروز برای نشان دادن مهارت واقعی خود مورد اعتماد است. او بعد از قضاوت بیشترین سهم را در شکست تیم بزرگ والیبال ایران داشت.
اوج ناکامی او مربوط به این مسابقات لیگ ملت‌های جهانی 2023 است که والیبال ایران در رده چهاردهم جدول 16 تیمی قرار گرفت و خوش شانس بود که در رده پایین‌تر قرار نگرفت. پس از این رقابت ها در حالی که خیلی ها به حق خواستار اخراج بهروز عتوی شدند، داور باز هم کنار او ایستاد و تیم را با همین مربی راهی مسابقات قهرمانی آسیا کرد. قاضی که فکر می کرد میزبان ارومیه در این مسابقات می تواند قهرمانی والیبال ایران در آسیا را به همراه داشته باشد و بهروز از انتقادات نجات پیدا کند، انتقادات را نادیده گرفت. اتفاق تلخ تری در فینال این بازی ها افتاد. تیم ملی والیبال ژاپن بازی فوق العاده ای انجام داد و در دیدار پایانی با نتیجه 3 بر صفر تیم والیبال ایران را شکست داد و قهرمان جام ملت های آسیا در خانه ایران شد. شعارهای هواداران آن روز در ورزشگاه حضور داشتند. آنها نه تنها تیم ملی والیبال ژاپن را تشویق کردند، بلکه با سردادن شعار معروف «شرم، تسلیم» خواستار اخراج و استعفای بهروز عطایی از تیم ملی والیبال ایران شدند.
آتویی که ظاهرا از حمایت بی پایان محمدرضا داورزنی داور بازی خوشحال بود، بدون عذرخواهی به کار خود در تیم ملی ایران ادامه داد. هم او و هم محمدرضا داور مسابقه می دانستند که با وجود نتایج ضعیف در تیم ملی والیبال ایران، می توانند در بازی های آسیایی هانگژو جبران کنند. البته نه بر اساس بازی خوب او، بلکه به دلیل غیبت تیم اصلی ژاپنی. در این بازی ها ایران در دور پایانی تیم چین را شکست داد و به مدال طلا دست یافت.
قاضی محمدرضا داورزنی اما با ارائه نادرست افکار عمومی بدون اشاره به حضور ژاپن با تیم دوم خود در این مسابقات، بیش از تیم های ژاپن و چین به قهرمانی ایران در این بازی ها افتخار کرد. زمانی که والیبال ایران در انتخابی المپیک که تنها سه روز پس از بازی های آسیایی والیبال برگزار شد، روزهای سختی را پشت سر می گذارد، تمام واقعیت را نگفته است.
تذکر داوری مبنی بر اخراج بهروز عتوی راه به جایی نبرد تا ایران با تیمی در برزیل بازی کند و برای کسب سهمیه المپیک تلاش کند. در برزیل اما ایران به زنگ نفرت عجیبی تبدیل شد. بهروز و تیمش با توجه به تیمی مثل قطر که در آسیا بسیار ضعیفتر از ایران است به هیچ حریفی نه نگفتند. شکست اوکراین و چک که در رده پایین تر از ایران قرار گرفتند، شاهکار جدید بهروز آتوی در والیبال ایران بود. کار به جایی رسید که این بار خود آتویی پس از کسب نتایج فوق العاده ناخوشایند با حمایت محمدرضا داور مسابقه، نامه استعفای خود را نوشت و تیم ملی را تنها گذاشت.
بهروز رفته اما داور همچنان حضور دارد
همانطور که در بالا اشاره شد بخشی از ناکامی های اخیر والیبال ایران معطوف به بهروز عطایی است، اما قسمت اصلی آن بر سیاست های قدیمی محمدرضا داورزنی در مدیریت والیبال متمرکز است. او توانست والیبال ایران را به سطح جهانی برساند اما در ادامه نشان داد که دانش مدیریتی لازم برای حفظ تیم در آن سطح را ندارد. در نتیجه این تیم که در بین چهار تیم برتر جهان قرار داشت، اکنون برای حفظ جایگاه یازدهم جهان می جنگد.
تعجب آورتر این است که داوری با سابقه بد که آخرین دوره ریاستش در فدراسیون والیبال بود، همچنان می خواهد خدمت کند و به این راحتی ها هم نمی توان از این کرسی کنار گذاشت. دوره چهار ساله او ماه آینده به پایان می رسد اما در کمال تعجب برخلاف ادعای اولیه، مجدداً به عنوان رئیس این فدراسیون ثبت نام کرده و با توجه به ساختار فعلی والیبال، امیدوار است به این فدراسیون تکیه کند. دوباره صندلی این در حالی است که داور چهار روز مانده به پایان مهلت ثبت نام انتخابات گفت که به نتیجه نرسیده و ممکن است کاندید نشود اما در آخرین ثانیه برای انتخابات بعدی ثبت نام کرد.
چهار روز مانده به پایان مهلت ثبت نام، قاضی گفت: بزرگترین دغدغه من بازی های آسیایی و المپیک است. وضعیت حضور در انتخابات فدراسیون والیبال را بررسی می کنم اما هنوز به نتیجه نرسیده ام. داورزنی مدت هاست بر اساس قوانین موجود در ایران یکی از مدیران بازنشسته است اما هر بار دریچه جدیدی برای ادامه کار در این عرصه می گشاید. او این بار با اشاره به موضوعی خاص تصمیم به حضور در انتخابات گرفته است که راه را برایش هموارتر می کند. خودش به بخشی از آن اشاره می کند: «مسئله مورد بحث این است که قوانین داخلی و قانون موضوعات متفاوتی هستند. ما با وزارت ورزش همکاری کردیم و سعی کردیم این تصمیم زیر سوال نرود. امیدواریم با تصمیم مجلس و دیده شدن در برنامه هفتم، ورزش کشور فرصت استفاده از ظرفیت های مختلف را پیدا کند.»
توانایی های متفاوتی که قاضی به آن اشاره می کند دو نکته است; یکی اساسنامه فدراسیون جهانی والیبال که می گوید رئیس جمهور می تواند تا 75 سالگی در سمت خود باقی بماند و دیگری موضوع عجیبی است که ممکن است به تصویب مجلس برسد. نکته اینجاست که بازنشستگان اخیر می توانند با تصویب کمیسیون تلفیق مجلس، رئیس فدراسیون های ورزش های آماتوری، رئیس کمیته ملی المپیک و رئیس کمیته ملی پارالمپیک، رئیس فدراسیون های ورزشی شوند و بازنشسته شوند. مردم همچنین می توانند رئیس جمهور آنها باشند البته این موضوع هنوز در مجلس به تصویب نرسیده است و این موضوع باید در جلسه علنی مجلس مطرح شود.
همین موضوع باعث خوشحالی قاضی از ادامه کار در فدراسیون والیبال شد. «مساله ای که سال گذشته در مجلس مطرح شد می تواند تحول خوبی در ورزش کشورمان باشد. فدراسیون ها طبق تعریف در کشورهای توسعه یافته محل کار محسوب نمی شوند و پست محسوب می شوند. رهبران فدراسیون های کشورهای پیشرفته از جمله کسانی هستند که وقتی می آیند منابع می آورند. تضعیف فدراسیون؛ نه به روش درست اتفاقی که الان در مجلس می افتد خوب است و باید در جلسه تصویب شود».
هنوز مشخص نیست که آیا فرض حمایت بیرونی از محمدرضا داورزنی موثر است یا کمبود مردان در عرصه مدیریت ورزشی در ایران که زمینه ساز تداوم حضور مدیری با تفکر سنتی است. سال های اخیر نشان داده است که او چیزی جز شکست ندارد. البته شاید شور و اشتیاق این گونه رهبران برای خدمت به حدی باشد که در صورت دوری از صندلی، مانع خدمت به ورزش شود.
