عنوان 20 – صنعت تلویزیون و رادیو در دنیای امروز نقش انکارناپذیری در توسعه اقتصادی، بهبود فضای کسب و کار و ایجاد اشتغال دارد. در کشورهای پیشرفته، حوزه پخش رادیویی یکی از صنایع اصلی و زیربنایی و یکی از زنجیره‌های ارزش‌آفرین محسوب می‌شود و تلاش‌ها در جهت توسعه و گسترش روزافزون این صنعت است. اما در کشور ما متأسفانه این رشته با سختی ها و مشکلات زیادی مواجه است. مشکلی که باعث عقب ماندگی صنعت پخش در ایران نسبت به سایر کشورها و پایین بودن سطح بهره وری شد.
این در حالی است که در چند سال اخیر فعالان این حوزه تلاش های خوبی برای توسعه و پیشرفت صنعت تلویزیون انجام داده اند اما این اقدامات تاثیر لازم را نداشته است. نگاهی به وضعیت صنعت تلویزیون و رادیو در چند دهه اخیر نشان می دهد که در اغلب موارد دولت ها به پتانسیل، مشکلات و تاثیرگذاری این صنعت در اقتصاد کشور توجهی نداشته اند. اگرچه در سال های اخیر به دلیل بروز برخی مشکلات در تامین به موقع کالاهای اولیه و دارو، دولت تا حدودی به اهمیت و جایگاه این بخش پی برده است. اما باز هم به وضعیت این حوزه مهم توجه کافی نشده است.
همه اینها در حالی است که صنعت پخش 100 درصد محصولات دارویی کشور و 85 درصد محصولات FMCG و محصولات پرمصرف و غیر ضروری کشور را پوشش می دهد و نقش این صنعت در تولید ناخالص داخلی کشور حدود 11 درصد برآورد می شود. . در عین حال نگرانی فعالان صنعت رادیو از نبود قانون جامع نظام توزیع، وجود متولیان متعدد و متنوع در نظام توزیع، قوانین موازی و مزاحم، عدم آگاهی کافی و لازم مراجع نظارتی و دولتی است. . در حوزه صدا و سیما نیز نبود زیرساخت ها و برون سپاری کارهای اجرایی یکی از مشکلات و معضلات اصلی این حوزه از سوی سازمان های نظارتی تلقی می شود. عواملی که باعث عقب ماندگی صدا و سیما در کشور ما شد. در عین حال به نظر می رسد تدوین پیش نویس کامل قانون نظام توزیع، ایجاد نظام یکپارچه توزیع با رویکرد تعیین متولی مشخص نظام توزیع، تاکید بر جایگاه انجمن ها و قرار دادن آنها در موقعیت پیاده سازی، راه هایی هستند. بهبود وضعیت شنوندگان رادیو.
همچنین موضوع مهم دیگر تغییر رویکرد و پذیرش ساختار مدرن و سیستماتیک به ویژه از سوی صاحبان و سرمایه گذاران این صنعت است. در این میان کارشناسان معتقدند ارتقای بهره وری در صنعت پخش تلویزیونی کشور منوط به استفاده از فناوری های روز در مدیریت تامین، شرکت های خدمات لجستیک 3PL، حمل و نقل و توزیع است.
3pl شرکت هایی هستند که شرکت های تولیدی یا خدماتی بخشی یا تمام لجستیک خود را به آنها برون سپاری می کنند. این شرکت ها معمولاً در زمینه حمل و نقل و انبارداری تخصص دارند و می توانند خدمات خود را بر اساس انواع مختلف محصولات تنظیم کنند. بر اساس گزارش بانک جهانی، در میان کشورهایی با سطح درآمد سرانه یکسان، کشورهایی با شاخص های لجستیک تجاری بهتر یک درصد رشد تولید ناخالص داخلی و دو درصد گردش تجاری بالاتر را تجربه کردند.
در عین حال، از آنجایی که عملکرد زنجیره‌های تامین یکی از ابزارهای کلیدی رقابت‌پذیری است، اهمیت و نقش شرکت‌های 3PL در آینده نزدیک بسیار قوی‌تر خواهد شد و این شرکت‌ها نفوذ بیشتری در صنعت پخش و تلویزیون خواهند داشت. سیستم توزیع.
یعنی دیگر حوزه فعالیت این شرکت ها محدود به انبارداری و حمل و نقل نخواهد بود. برعکس، نقش هایی مانند مدیریت تامین کننده و موجودی، توزیع محصول نهایی، ارائه خدمات پشتیبانی مشتری و حتی مدیریت کالاهای برگشتی را می توان برای 3PL متصور شد.
اما همه اینها در حالی است که نبود شرکت های 3PL در ایران ضرر بزرگی است. متأسفانه با وجود نیاز شدیدی که در کشور ما احساس می شود، هنوز توجه و علاقه ای به راه اندازی و توسعه این شرکت ها وجود ندارد. به نظر می رسد به رسمیت نشناختن شرکت های لجستیکی شخص ثالث در کشورمان یکی از دلایل این بی توجهی باشد. در عین حال، وجود یک مدیر خاص و مرجع قانونی معین برای مدیریت و کنترل این شرکت ها از دیگر دلایل تاسیس این شرکت ها است. متولیان و مراجع مسئول صدور مجوز، اعمال ملاحظات قانونی لازم و نظارت بر عملکرد خوب 3PL.
سامانه صدا و سیما که صنعت صدا و سیما زیرمجموعه آن است، یکی از هفت محور طرح تحول اقتصادی است. همچنین در سال‌های اخیر نظرات زیادی درباره عملکرد موسسات پخش رادیو به‌ویژه در مورد بهره‌وری پایین مطرح شده است. اگر تجربه موفق سایر کشورها را در کنار اینها قرار دهیم، ایجاد و توسعه شرکت های 3pl یک ضرورت جدی و غیر قابل انکار است. بنابراین به نظر می رسد که شرکت های تلویزیونی باید متقاعد شوند که به شرکت های 3PL تبدیل شوند.
زیرا واضح است که این شرکت ها کمک علمی و عملی موفقی در ارتقای خدمات و بهره وری دارند و وجود آنها می تواند آینده روشنی را برای صنعت پخش، سیستم توزیع و در نتیجه اقتصاد کشور فراهم کند.
